QD-OLED چیست؟
به زبان ساده، QD-OLED یک فناوری نمایشگر ترکیبی است که می‌خواهد از ویژگی های مثبت تلویزیون‌های OLED استفاده کند و روشنایی و رنگ آن را با استفاده از کوانتوم دات یا نقاط کوانتومی بهبود دهد. نتیجه چنین اقدامی، دستیابی به پنل‌هایی با کنتراست بالا و مشکی کامل مشابه پنل‌های OLED با روشنایی بالا مشابه تلویزیون‌های QLED است.
در حقیقت فناوری QD-OLED بهترین‌ها از هر دو دنیا را در اختیار ما قرار می‌دهد. این احتمال وجود دارد که در آینده تلویزیون‌های QD-OLED با قیمت پایینتری نسبت به تلویزیون‌های OLED به فروش برسند که در ادامه آن را بررسی می‌کنیم.
QD-OLED چگونه کار می‌کند؟
برای درک بهتر نحوه کارکرد پنل QD-OLED، ابتدا نگاه کوتاهی به QLED و OLED و تفاوت‌های میان آن‌ها خواهیم داشت.
تلویزیون QLED
تلویزیون QLED از چهار المان اصلی برای تولید تصاویر خود استفاده می‌کند که شامل نور پس زمینه LED، یک لایه کوانتوم دات، یک ماتریس LCD و فیلتر رنگ می‌شود.
نور پس‌زمینه LED تمام روشنایی که می‌بینید را تولید می‌کند و یک پس زمینه LED مدرن می‌تواند روشنایی بالایی تولید کند که بسیار بیشتر از منابع نوری OLED است. با این حال دستیابی به این میزان روشنایی با حفظ طیف کامل رنگ سفید فرایندی دشوار است.
برای رفع این مشکل، کار از یک منبع نوری LED آبی رنگ روشن شروع می‌شود و سپس با استفاده از نقاط کوانتومی قرمز و سبز رنگ، آبی به طیف کامل سفید متعادل می‌شود. از آنجایی که نقاط کوانتومی را می‌توان برای انتشار رنگ‌های خاصی تنظیم کرد و بهره‌وری آن تقریبا ۱۰۰ درصد است، تلویزیون‌های QLED بدون از دست دادن روشنایی یا مصرف انرژی بیشتری، می‌توانند دقت رنگ خود را بهبود دهند.
پس از این مرحله، نور سفید تصفیه شده از یک ماتریس LCD عبور می‌کند که مسئول تصویری است که شما مشاهده می‌کنید. در نهایت یک فیلتر رنگ این نور سفید را به اندازه کافی به رنگ‌های سبز، قرمز و آبی تبدیل می‌کند تا شما بتوانید تصاویر رنگی ببینید.
تلویزیون‌های QLED روشنایی بالایی دارند و تصاویری با طیف رنگی بالا تولید می‌کنند. هزینه تولید این تلویزیون‌ها نیز مقرون به صرفه است چرا که غیر از نقاط کوانتومی، سایر بخش‌های آن از چندین دهه پیش در صنعت وجود دارند و حالا هزینه ساخت آن‌ها کاهش چشمگیری پیدا کرده و ارزان شده‌اند.
با وجود این مزایا، تلویزیون‌های QLED با مشکلاتی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. بدون توجه به میزان تلاش ماتریس LCD، این قطعه نمی‌تواند از انتشار نور در صحنه‌های تاریک به صورت کامل جلوگیری کند، بنابراین رنگ مشکی کیفیت پایینتری نسبت به تلویزیون‌های OLED دارد.
تلویزیون‌های QLED برای تولید روشنایی بیشتر، به انرژی بالاتری نیاز دارند چرا که ترکیب نور پس زمینه LED با ماتریس LCD و فیلتر رنگ، نور را کاهش می‌دهد. همین موضوع باعث می‌شود که از نظر مصرف انرژی، این تلویزیون‌ها عملکرد پایینتری نسبت به مدل‌های OLED داشته باشند. در نهایت این لایه‌های اضافه باعث افزایش جزئی ضخامت کلی تلویزیون می‌شوند که البته برای بسیاری از افراد اهمیت بالایی ندارد.
تلویزیون OLED
این تلویزیون‌ها از منبع نوری OLED و فیلتر رنگ برای تولید تصاویر استفاده می‌کنند و نسبت به تلویزیون‌های QLED ساده‌تر هستند. به لطف ویژگی پیکسل‌های OLED، این بخش می‌تواند نور و تصویر را خلق کند و در حقیقت کار نور پس زمینه LED و ماتریس LCD را انجام دهد.
با وجود موارد بالا، تلویزیون‌های OLED هم کامل نیستند. این محصولات در محیط‌های تاریک عملکرد بی‌نظیری دارند، اما در محیط‌های روشن نمی‌توانند با تلویزیون‌های QLED که از نور پس زمینه LED بهره می‌برند، رقابت کنند.
میزان روشنایی تلویزیون‌های OLED به دو دلیل از تلویزیون‌های QLED کمتر است. اولین و مهمترین دلیل این است که هر پیکسل OLED نور خود را تولید می‌کند و این پیکسل‌ها بسیار کوچک هستند و توانایی محدودی در انتشار نور دارند. دلیل دوم مربوط به فیلتر رنگ می‌شود که بخشی از این روشنایی را جذب می‌کند.
تولیدکنندگان برای رفع این مشکل، پیکسل‌ها را مجبور به انتشار نور بیشتر می‌کنند که این وضعیت روی عمر تلویزیون‌های OLED تاثیر می‌گذارد. هرچقدر این میزان فشار بیشتر باشد، دستگاه زودتر از بین می‌رود.
پنل‌های OLED همچنین مستعد سوختگی هستند. اگر یک بخش تصویر برای مدت زمان طولانی ثابت باشد که برای مثال می‌توان به بنر کانال‌های خبری اشاره کرد، این پیکسل‌ها نسبت به پیکسل‌های دیگر عمر کوتاهتری خواهند داشت.
پس از آشنایی با تلویزیون‌های QLED و OLED، باید شما را با نحوه کار تلویزیون‌های QD-OLED آشنا کنیم.
تلویزیون QD-OLED
یک سوال مهم در دنیای تلویزیون وجود دارد: چگونه می‌توان از مزایای پنل‌های OLED استفاده کرد اما ضعف‌های آن‌ها را نیز برطرف کرد؟ جواب این سوال تلویزیون‌های QD-OLED است.
کوانتوم دات OLED بطور قابل توجهی روشنایی کلی OLED را بهبود می‌دهد و همچنین با بهینه‌سازی میزان انتشار نور پیکسل‌های OLED به صورت جداگانه، کیفیت رنگ‌ها را نیز بالاتر می‌برد.
در هنگام مشاهده محتوای HDR، میزان روشنایی ریزپیکسل‌های سفید افزایش پیدا می‌کند تا روشنایی محتوای HDR بیشتر شود، با این حال در این زمینه محدودیت وجود دارد. افزایش فشار به آن‌ها نه تنها عمر پنل را کاهش می‌دهد، بلکه روشنایی بالا می‌تواند کیفیت رنگی پنل را نیز کمتر کند.
برگشت به نور آبی
در اینجا تلویزیون‌های QD-OLED بجای فناوری مورد استفاده از پنل‌های OLED، از اصل موجود در تلویزیون QLED استفاده می‌کنند و از ماده آبی به عنوان پایه هر پیکسل بهره می‌برند. پیکسل OLED آبی به سه ریزپیکسل یعنی ریزپیکسل آبی که همان ماده آبی OLED اصلی است، ریزپیکسل قرمز و ریزپیکسل سبز تقسیم می‌شود.
از آنجایی که نقاط کوانتومی بهره‌وری انرژی بالایی دارند، به صورت تئوری در تغییر رنگ با از دست دادن روشنایی مواجه نمی‌شود. نتیجه این کار، دستیابی به نمایشگر RGB OLED بدون هزینههای بالا و پیچیدگی‌های یک نمایشگر RGB OLED با فناوری قبلی است.
تلویزیون‌های QD-OLED مقرون به صرفه‌تر هستند؟
به چندین سال زمان نیاز داریم اما احتمالا هزینه تولید آن‌ها در آینده کمتر از تلویزیون‌های OLED می‌شود. حذف فیلتر رنگ می‌تواند هزینه مواد و همچنین پیچیدگی‌های تولید را کاهش دهد که همین موضوع روی قیمت نهایی تاثیر می‌گذارد.
از نظر تئوری تلویزیون‌های QD-OLED بدون مصرف انرژی بیشتر روشن‌تر از OLED هستند، بنابراین می‌توان به روشنایی یکسان با تلویزیون‌های OLED با مصرف انرژی کمتر دست پیدا کرد. همین موضوع هزینههای مربوط به مهندسی قطعات را کاهش می‌دهد. باید به این نکته اشاره کنیم که تمام این مسائل با فرض سرمایه‌گذاری موردنیاز درنظر گرفته شده‌اند.
مانند تمام ماده‌های OLED، برای ماده آبی نیز باید تعادلی میان روشنایی، طول عمر و بهره‌وری انرژی ایجاد کرد. دستیابی پیکسل‌های OLED به روشنایی موردنیاز بدون کاهش طول عمر یا بهره‌وری بالای انرژی، امری دشوار است، اما به نظر می‌رسد نمایشگرهای QD-OLED از این قانون مستثنی هستند. آن‌ها از سه لایه ماده OLED آبی به ازای هر پیکسل استفاده می‌کنند و هر لایه می‌تواند روشنایی را به اشتراک بگذارد.
لطفا هر گونه سوال یا پیشنهادی دارید با استفاده از راه های ارتباطی و ارتباط با تیم آموزش سام الکترونیک در میان بگزارید.
